OA (Overwhelmed Ako)

All the while I never liked reading entries about emotions. I hate it more to write about mine. And I have no plans of writing anymore entries regarding the breakup, but I'd love to express my gratitude to these people who upon reading Goodbye Fridates have shown some concern. And they still keep coming! Overwhelmed naman ako...

Kay Mama na inaraw-araw ang pag-bible study,
Sa mga kapatid kong kinantahan ako ng Single Ladies at nagpadala ng pagkain,
Sa mga friends ko who keep texting me and calling me,
Sa mga nag-aaya ng inuman, ang kulit nyo! I still say no.
Sa mga dumalaw pa sakin sa office, (parang may sakit lang ako)
Sa mga officemates kong lalaki na nagsabing bilib sila sakin,
Sa mga nagtreat sakin ng food (keep this coming!)
Sa mga pumayag gumala kasama ko kahit di nyo hobby,
Sa mga tahimik lang, pero alam kong nagpray,
Sa nag-offer ulit ng marriage proposal,
Sa mga out of nowhere biglang nagmessage sakin sa YM at FB,
Sa mga nagsend ng email (lalo na sa mommy ng isang blogger na parehong di ko naman personal na kilala)
Sa mga nagtwitter na sad sila (amazing kahit di tayo magkakakilala)
Sa mga nagtext na avid fans daw ng blog ko, hala pano nyo nakuha numbers ko?

Im really overwhelmed. Thank you for the simplest thought of checking on me. Special mention to those people who I never knew at all but showed concern. Too bad nalungkot din kayo. Inferness, andami palang "fans" ng "loveteam" na yun. Parang Lloydie-Bea lang.

Sa mga gusto pa din mag-extend ng support, send me some mango yogurt, or jellyace, or slice of cheesecake - happiness ko na yan! *winks*

Actually, no need. Sumasakit na bangs ko pag nakakarinig pa din akong may malungkot at nanghihinayang. Let go and let God.

Let's not be sad anymore. Besides, all our prayers have healed my heart.
Thank You Lord Jesus!

Tuloy ang Pasko! (--,)