Half-Hearted

This is an emo post.

Last Sunday, we joined a gift-giving activity. First time ko. There were lots of kids na nag-aanticipate sa loob ng venue. At madame pa sa labas na di na nakapagpalista prior to the event. Super daming kids!

walang kids shortage sa Pinas kaya easy lang sa paggawa, ok?

At nagkaroon ng mini-program para masaya

may premyo ang batang bibo

distribution of gifts (bags contain coloring books, goodies, etc.)

happy kids after receiving the gifts

After here, we transferred to Missionaries of Charities- Home of Joy of Sick Children. Across the street lang naman. Another party was being held, pero smaller group of kids. At special guest si Jollibee! Bawal picturan ang kids, kasi nga they are special. But Im sure all of them had a good time.

automatic joy si jollibee sa kids

and Santa gave away candies

volunteer women for the sick abandoned kids

the complete cast

presenting ang mga promotor, kame kasi sabit lang

The nuns invited us to go inside. Nashocked ako. Andameng maysakit na bata. At first nagshake ako so di ako makalakad towards the aisle.

Nakakadurog pala ng puso yung makakita ng ganun in real life. They seem so helpless. Honestly sinipon ako ng two minutes dahil pinigilan kong di maluha. Nakakahiya naman kasing makita nila ako na naaawa sa kalagayan nila.

When finally Im oK na, lumakad na din ako. There are two kids na nakakuha agad ng attention ko. Una yung nahihirapan huminga, at nakatirik yung mata niya. Ramdam kong sa paghinga palang may dinaramdam siya. I held her hand para malaman niyang someone is around. And I whispered a prayer for her. The second ay yung batang nagchi-chill. Yung legs at arms niya ay nanginginig. Ayun pala bukod sa sakit niya, nilalagnat pa siya. I also touched the kid while saying a prayer.

Heartbreaking talaga. I told you this is an emo post.

Nagpatuloy ang gift giving, this time ang stuff toys sa mga batang "partially" sick. I mean yung mga kaya pang tumayo at kahit pano masigla naman. May mga jolly kids dito, gustong gusto makipaglaro samen. Iba din sila makayakap, parang ayaw na bumitaw. Siguro alam nilang aalis din naman ang mga bisita pagkadalaw sa kanila. Sadness!

Nakakalungkot talaga yung kalagayan ng mga bata na yun. Sila na nga ang may sakit at nangangailangan ng mag-aalaga, sila pa yung inabandona ng pamilya. Pero on the brighter side, im overwhelmed to know na madameng tao ang handang maglaan ng oras para sa mga batang to, pati na sa mga taong secretly nagfi-finance sa ganitong charity homes. Pinagpray ko din sila.

Lipat na kame ng destinasyon. Kids here have families pero di sila kaya alagaan so nandito sila. Mejo mas masaya ang batch ng kids dito. Hobby siguro nila magdaldalan araw-araw, dahil crib-mates sila! Walang choice. Do they really have to stay in the cribs whole day, except for eating and ligo time? Look!

crib-mates

This has been an unforgettable Christmas experience, and kinda different date on our 1/2 anniversary ! >(^o^)<